Μαρία Μόσχου Συνεντεύξεις 

Μία καινούρια ιδέα γεννιέται στην Ελλάδα: «Η Στέγη του Εφήβου»

 9 Φεβρουαρίου 2019 georg gstrein  0 Comments

της Μαρίας Μόσχου

 Ο Σπύρος Κίτσος, γεννήθηκε στην πόλη Bietigheim της Γερμανίας με καταγωγή από την Βαλανιδορράχη του Δήμου Πάργας και ζει τα τελευταία 20 χρόνια στο Γαλάτσι Αττικής με την σύντροφό του Αγγελική και τις δύο του κόρες, Αλεξάνδρα 15 ετών και Κωνσταντίνα 12 ετών. Αποφοίτησε το 1992 από το Γερμανικό Σχολείο και επέστρεψε στην Ελλάδα για σπουδές στην Λογιστική και στην συνέχεια ολοκλήρωσε και τις μεταπτυχιακές (ΜΒΑ) του σπουδές σε Business.

Έως το 2005 διατέλεσε υπεύθυνος του μεγαλύτερου Τουριστικού Οργανισμού Thomas Cook AG. Αυτή την στιγμή εργάζεται ως Οικονομικός και Διοικητικός Διευθυντής στον Όμιλο εταιρειών Αθηναϊκές Επενδύσεις Ακινήτων, που δραστηριοποιείται στον ταχεία αναπτυσσόμενο και καινοτόμο χώρο των ολοκληρωμένων λύσεων γραφείων, στην εκπαίδευση με δύο εξειδικευμένα εξεταστικά κέντρα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ένα Εργαστήριο Ελευθέρων Σπουδών, όπως επίσης και στον εισερχόμενο τουρισμό, με πελατολόγιο κυρίως την γερμανόφωνη αγορά και Πανεπιστήμια των ΗΠΑ. Ενεργό μέλος εδώ και αρκετά χρόνια στον Πολιτιστικό Σύλλογο Άνω Γαλατσίου με την ιδιότητα του Αντιπρόεδρου, συμμετέχει σε ερασιτεχνική θεατρική ομάδα όπως επίσης και στην ηγετική ομάδα τριών project.

Εμπνευστής, οραματιστής της 1ης Στέγης του Εφήβου στην Ελλάδα η οποία λειτουργεί στο Γαλάτσι Αττικής.

Τα κύρια χαρακτηριστικά του είναι, η λατρεία για το ρίσκο, είναι ονειροπόλος, κάνει αρκετά λάθη, σκέφτεται με την καρδιά του, είναι αυθόρμητος, υπεύθυνος, ακέραιος, συνεπής,  αγαπάει τα παιδιά, και λειτουργεί ως δυνατότητα συνεισφοράς στην κοινωνία.

Κλείδωσε τα “πρέπει” σου σε ένα συρτάρι, πέτα το κλειδί και πάλεψε για τα “Θέλω” σου μέχρι τέλους.

Ζούμε μόνο μια φορά!!!

 

Στις 14 Δεκεμβρίου 2018 άνοιξε στο Γαλάτσι τις πύλες της η πρώτη «Στέγη του εφήβου» στην Ελλάδα.

Μια στέγη που ήταν ένα όραμα πολλών ανθρώπων με στόχο την αγάπη και τη συνεισφορά προς τους νέους και τον συνάνθρωπο. Ανάμεσα σε αυτή την ομάδα ανθρώπων και πολλοί Έλληνες του εξωτερικού.  Στόχος τους να δημιουργήσουν στη γειτονιά τους και κοντά στα σχολεία της περιοχής έναν χώρο ψυχαγωγίας, διασκέδασης, όπου τα παιδιά και οι νέοι θα ξεφύγουν από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και τα κινητά τους και θα έχουν τη δυνατότητα να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, να λειτουργήσουν σε ομάδα και να ευαισθητοποιηθούν για προβλήματα καίρια της εποχής. Πέρα από τα ψυχαγωγικά προγράμματα το κέντρο προσφέρει και πολλά εκπαιδευτικά προγράμματα, τα οποία δίνουν στους εφήβους τη δυνατότητα της έκφρασης και της αρμονικής συμβίωσης, όπως θεατρικά παιχνίδια, χορωδιακά εργαστήρια κ.α.

Μιλήσαμε με τον κύριο Κίτσο Σπύρο, εμπνευστή της ιδέας υλοποίησης αυτού του σχεδίου.

• Κ. Κίτσο, γνωρίζω πως έχετε γεννηθεί και μεγαλώσει στη Γερμανία. Εκεί ως γνωστόν υπάρχουν σε κάθε σχεδόν γειτονιά τα λεγόμενα Jugendzentren / κέντρα νέων. Πόσο σας έχει επηρεάσει αυτό στην υλοποίηση της ίδρυσης της Στέγης?

Γεννήθηκα στην πόλη Bietigheim της Γερμανίας και έχω κρατήσει έως και σήμερα τις ομορφότερες αναμνήσεις από την παιδική και εφηβική μου ηλικία σε ένα κέντρο νεότητας που βρισκόταν στην πόλη μας. Εκεί δημιούργησα αυθεντικούς φίλους, εκεί έπαιξα, εκεί έμαθα τι σημαίνει ομάδα, εκεί έμαθα να συνεισφέρω στην κοινωνία και στις ευπαθείς ομάδες και εκεί ερωτεύτηκα για πρώτη φορά. Η απάντηση στην ερώτησή σας λοιπόν είναι, Ναι έχω επηρεαστεί από τα Jugendzentren και επιθυμώ και θέλω να δοθεί και στα παιδιά μας η δυνατότητα αυτή έτσι ώστε να βιώσουν όλα αυτά τα όμορφα συναισθήματα που βίωσα και εγώ σε αυτόν τον χώρο.

  

• Ποιο ήταν το βασικότερο κίνητρο για να προτείνετε ένα τέτοιο σχέδιο?

Λίγες μόνο μέρες πριν τα προπερασμένα Χριστούγεννα, την 17 Δεκεμβρίου 2017, η 13 Χρόνη έφηβη κόρη μου Αλεξάνδρα, με καθήλωσε με τον προβληματισμό της που παράλληλα στάθηκε για μένα πηγή έμπνευσης: «Βαριέμαι μπαμπά έχω τελειώσει τα μαθήματα και δεν ξέρω τι να κάνω; Με τι να ασχοληθώ; Πού να πάω; Μακάρι βρε μπαμπά να είχαμε και εμείς ένα χώρο δικό μας, όπως εσείς οι μεγάλοι έχετε το σύλλογό σας.»
Μετά… Σιωπή…. Απλώνει το χέρι της μηχανικά, παίρνει το κινητό της και αρχίζει την επικοινωνία αγνοώντας πλήρως την ύπαρξη μου………ακριβώς αυτή η τόσο μικρή αλλά τόσης μεγάλης ουσίας επικοινωνία με την κόρη μου ήταν το κίνητρο μου. Τα παιδιά μας σήμερα, τα οποία διανύουν την εφηβεία, αναζητούν απελπισμένα έναν χώρο ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ, έναν χώρο όπου θα μπορέσουν να επικοινωνήσουν αληθινά, να μοιραστούν, να μάθουν να συνεισφέρουν, να μάθουν να λειτουργούν σε ομάδα, να μελετούν, να παίξουν, να διασκεδάσουν, να ψυχαγωγηθούν, να γνωριστούν μεταξύ τους, να έρθουν πιο κοντά, και μείς ως γονείς έχουμε κατά την ταπεινή μου άποψη την ηθική υποχρέωση τουλάχιστον να ακούσουμε τα θέλω τους, και να τους το προσφέρουμε από την στιγμή που η πολιτεία σε αυτόν τον τομέα είναι επιεικώς ανεπαρκής.

• Πως ήταν η ανταπόκριση των ανθρώπων που συνέβαλαν στην ίδρυση του κέντρου, όταν άκουσαν την πρότασή σας?

Ακριβώς ένα χρόνο πριν, αρχές Ιανουαρίου 2018 μοιράστηκα το όραμά μου αρχικά με τον φίλο μου και πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Άνω Γαλατσίου Γιώργο Πάσχο, ο οποίος ακούγοντας την ιδέα, ενθουσιάστηκε και χαρακτηριστικά μου είπε “Πάμε να δημιουργήσουμε την 1η Στέγη του Εφήβου στην Ελλάδα τώρα” και έτσι με συνοπτικές διαδικασίες μπήκαμε κατευθείαν στην δράση λαμβάνοντας ομόφωνη απόφαση από το δ.σ. του Πολιτιστικού συλλόγου της γειτονιάς μας με στόχο την δημιουργία της 1ης Στέγης του Εφήβου στην Ελλάδα.

• Ποιο ήταν το πρώτο βήμα βάσει του project plan σας?

Το πρώτο βήμα βάσει του πλάνου δράσης ήταν να κανονίσουμε μια συνάντηση με τους ίδιους τους εφήβους της περιοχής μας για να ακούσουμε τα Θέλω τους και πώς ακριβώς οραματίζονται τον χώρο αυτό, τον χώρο τον δικό τους. Στην συνάντηση αυτή συμμετείχαν 17 έφηβοι, όπου εμείς απλά τους ακούσαμε και καταγράψαμε τις υπέροχες ιδέες και τις προτάσεις τους, εκείνη την στιγμή δημιουργήθηκε ουσιαστικά ο μπούσουλας , βάσει του οποίου εμείς μετά κινηθήκαμε. Αμέσως μετά έπρεπε να δημιουργηθεί ένας πυρήνας, μια ομάδα εργασίας από γονείς, ανθρώπους όλων των ειδικοτήτων που θα αφιέρωναν μέρος του χρόνου τους για την επίτευξη του στόχου αυτού. Έγινε λοιπόν μία ανάρτηση στα social media όπου μοιραστήκαμε το όραμά μας, και μέσα σε λίγες ώρες εμπνεύστηκαν πολλοί, πάρα πολλοί και έτσι δημιουργήθηκε μία ομάδα 55 ανθρώπων της συνεισφοράς και της αγάπης για τα παιδιά οι οποίοι έβλεπαν την ανάγκη της δημιουργίας αυτής.

• Απευθυνθήκατε μόνο σε πολίτες του Γαλατσίου? 

Τα οράματα δεν έχουν σύνορα ούτε τοίχους, απευθυνθήκαμε χρησιμοποιώντας την δύναμη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης σε ανθρώπους από όλη την Ευρώπη, χαρακτηριστικά εδώ θυμάμαι ότι η πρώτη αφίσα της στέγης του εφήβου δημιουργήθηκε από την Φωτεινή Ηλιοπούλου, γραφίστρια στην Φρανκφούρτη της Γερμανίας, όπως επίσης και την οικονομική ενίσχυση για τα πρώτα έξοδα της στέγης από τον Ανδρέα Λιολιάκη εστιατόρια από την Γερμανία.

Τα σχέδια του χώρου εκτυπώθηκαν από την Ελληνίδα πολιτικό μηχανικό Μυρτώ Μπούρμπου στην Αγγλία.

Πιστεύω ότι τις όμορφες ιδέες πρέπει να τις μοιραζόμαστε, πρέπει να τις αφήνουμε να ταξιδεύουν παντού….στο άπειρο ή στο “απόλυτο τίποτα” όπως συνηθίζω να λέω, για να γίνουν μία αλήθεια.

• Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε?

 Η αλήθεια είναι ότι τις έχουμε ξεχάσει , η μάλλον τις έχουμε αφήσει πίσω μας ,ουσιαστικά η μόνη δυσκολία που αντιμετωπίσαμε είχε να κάνει με τις ίδιες μας τις πεποιθήσεις, πεποιθήσεις αρνητικές προερχόμενες από το ίδιο μας το παρελθόν από τα παιδικά μας χρόνια όταν ο δάσκαλος, η μητέρα μας, ο πατέρας μας,  ο φίλος μας, μας αποκάλεσε άχρηστους η ανίκανους η λίγους η “δεν θα τα καταφέρεις εσύ” , όπως και το αριστούργημα “Αλυσοδεμένος ελέφαντας” του Χορχέ Μπουκάι. Ήταν αρκετές εκείνες οι στιγμές όπου εγώ η κάποιο μέλος της ομάδας μας βίωνε τις ψυχολογικές του καταρρεύσεις και τοποθετούσε τον εαυτό του εκτός των πραγματικών δυνατοτήτων του , αλλά ως δια μαγείας βρισκόταν πάντα εκεί ένα χέρι που σε βοηθούσε να σηκωθείς και πάλι ψηλά. Σε αυτό το σημείο θέλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου και ένα μεγάλο ευχαριστώ σε εκείνον τον Άνθρωπο που στάθηκε σαν βράχος δίπλα μου σε τούτο το υπέροχο, γεμάτο περιπέτειες, γεμάτο γνώσεις, γεμάτο Αγάπη αλλά και με πολλές ανηφοριές ταξίδι προς την Ιθάκη μου, Θυμίζοντάς μου……………”Πάντα στο νοῦ σου νἄχῃς τὴν Ἰθάκη” στον φίλο Αγωνιστή και Άνθρωπο Γιώργο Πάσχο.

Στην οποιαδήποτε δημιουργία, στην δράση, στην συνεισφορά, στην αγάπη, στον έρωτα, στην ευτυχία, στην χαρά δεν υπάρχουν δρόμοι έτοιμοι, τους φτιάχνεις εσύ. Το μόνο που χρειάζεται είναι ό,τι κάνουμε, να το κάνουμε με αγάπη.

• Πως χρηματοδοτήσατε όλο αυτό το έργο?

 Κάναμε συντονισμένες ενέργειες και πάντα βάσει του πλάνου δράσης που είχαμε δημιουργήσει και δεν βλέπαμε τίποτα άλλο παρά μόνο τον στόχο μας. Στείλαμε πάνω από 500 email σε επιχειρήσεις που θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν στην υλοποίηση του έργου, συναντηθήκαμε πολλές φορές, κάναμε άπειρα τηλεφωνήματα, επιμείναμε και δεν τα παρατήσαμε όπου η απάντηση ήταν αρνητική. Κάποια στιγμή άρχισαν να καταφθάνουν τα πρώτα αποτελέσματα: η εταιρεία Καυκάς ΑΕ προσέφερε όλο το ηλεκτρολογικό υλικό, φωτιστικά, Η/Υ και τηλεόραση, η εταιρεία Αθηναϊκές Επενδύσεις Ακινήτων ΑΕ δώρισε την Reception, τους καναπέδες, την μοκέτα, τα ηχεία, την πόρτα, τον εξοπλισμό των wc, φωτοτυπικό και ένα air condition. Η Εταιρεία Σκλαβενίτης ΑΕ προσέφερε χρήματα για την εγγύηση και τα ενοίκια. Εστιάτορας από την Γερμανία προσέφερε χρήματα για τα πρώτα έξοδα. Το Satoriland Γαλατσίου προσέφερε καρέκλες και έκανε bazaar για την Στέγη. Η Εταιρεία Easyclima ένα air condition, τα φυτώρια Κήπος Μουντάνου προσέφεραν όλα τα φυτά και τις γλάστρες της Στέγης. Η εταιρεία Dogfish τα γραφιστικά της επιγραφής,  Αρχιτέκτονες, γραφίστες, ηλεκτρολόγοι, μαραγκοί, υδραυλικοί, ελαιοχρωματιστές, ψυκτικοί και πολλοί άλλοι άνθρωποι προσέφεραν δωρεάν την εργασία τους. Κάναμε επίσης διάφορες εκδηλώσεις, γιορτές, πάρτι , και το μεγάλης απήχησης πολιτιστικό φεστιβάλ του συλλόγου μας το καλοκαίρι 2018 για τον σκοπό αυτό.

• Παρατήρησα πως το κέντρο δεν είναι ένας απλός χώρος ψυχαγωγίας, αλλά ένας πολύ προσεγμένος χώρος με χαρούμενα χρώματα και απίστευτα έργα. Αυτό σημαίνει πως ακόμη και έμπειροι ζωγράφοι προσέφεραν οικειοθελώς την εργασία τους?

 Ναι είναι αλήθεια ότι το πρώτο μέλημα μας ήταν να δώσουμε στην Στέγη τα ομορφότερα χρώματα του πλανήτη, μία απαίτηση άλλωστε των ίδιων των εφήβων, αυτό που ακριβώς θέλουμε και μείς οι γονείς να βγάζουν οι ψυχές των παιδιών μας. Τα χρώματα είναι η ίδια η ζωή και μας προδιαθέτουν θετικά όταν μπαίνουμε στον χώρο απολαμβάνοντας ακριβώς στον τοίχο απέναντι το έργο “Galactic Symphony” της εξαιρετικής εικαστικού Μαίρης Στεφάνου, στα αριστερά της υποδοχής βλέπουμε ένα έργο της υπέροχης Χρυσάνθης Χαραλαμπίδου, στο αναγνωστήριο επίσης ένα έργο της γερμανίδας εικαστικού Ruth Wicha. Η τελική πινελιά στο πανέμορφο όργιο αυτό των χρωμάτων στην Στέγη ήρθε όταν η “Ομάδα Ζωγράφοι σε δράση για τα παιδιά” της Ειρήνης Κιουρτζέλη αποδέχθηκε την πρόταση μας και δημιούργησαν θαύματα χρωμάτων στους τοίχους της Στέγης. Να τονίσω εδώ ότι όλα τα έργα της Στέγης προσφέρθηκαν δωρεάν με Αγάπη και μόνο από τους τούς εικαστικούς.

• Αυτό το διάστημα που λειτουργεί το κέντρο τι απήχηση έχει στο ευρύ κοινό?

 Πάρα πολλοί γονείς από διάφορες περιοχές της Ελλάδας το αγκάλιασαν και καθημερινά δεχόμαστε μηνύματα Αγάπης και στήριξης για την δημιουργία αυτή, οι έφηβοι μας, πολύ απλά θα σας πω το λάτρεψαν. Η απήχηση που είχε στους νέους ο νέος αυτός δικός τους χώρος , η νέα αυτή διέξοδος ήταν για όλους εμάς μια έκπληξη καθώς καθημερινά πλέον την επισκέπτονται έφηβοι διαφόρων ηλικιών με συνεχόμενα αυξητική τάση, όσοι ήρθαν από την έναρξή της , συνεχίζουν να έρχονται φέρνοντας κάθε μέρα και κάποιους νέους φίλους τους. Όλα τα καλά θέλουν τον χρόνο τους για να ωριμάσουν μπορεί να χρειαστούν και μήνες ίσως και χρόνια,  δεν χρειάζεται καμία πίεση, αλλά συνεχή εγρήγορση, τα υπόλοιπα τα αφήνουμε στην ροή. Ακούμε τους νέους και παρατηρούμε ότι θέλουν να μπούνε κατευθείαν σε δράση , όπως το πιο πρόσφατο παράδειγμα όπου μια ομάδα 10 εφήβων μας πλησίασε και μας ζήτησαν να κάνουν ένα αποκριάτικο πάρτυ με μία συμβολική είσοδο για την στήριξη και την συνέχιση της Στέγης. Αυτό είναι που ονομάζω εγώ μικρά καθημερινά θαύματα , εκεί ακριβώς βρίσκεται και η ουσία όλης αυτής της προσπάθειας. Η αρχή έγινε, αυτά τα 10 παιδιά θα λειτουργήσουν ως ομάδα μοιράζοντας αρμοδιότητες μεταξύ τους για την επίτευξη του στόχου τους. Εμείς θα λειτουργήσουμε σε αυτή τους την προσπάθεια ως αόρατοι παρατηρητές θα είμαστε όμως εκεί όταν μας το ζητήσουν , γιατί πιστεύουμε στις δυνατότητες των παιδιών μας, τα παιδιά μας βλέπουν πολύ πιο μακριά από εμάς και έχουν άπειρες δυνατότητες αρκεί εμείς οι γονείς να τα αφήσουμε να δοκιμάσουν , να τα ενθαρρύνουμε συνεχώς και πάντα να τα επιβραβεύουμε για την προσπάθεια τους ασχέτως αποτελέσματος. Θέλουμε να λειτουργούν ως παίκτες στην ζωή και όχι ως θεατές.

• Που βρίσκεται η «Στέγη του Εφήβου»?

 Η 1η Στέγη του Εφήβου βρίσκεται στο Γαλάτσι επί της οδού Βαρδουσίων 7, λειτουργεί από Τετάρτη έως και Κυριακή τις απογευματινές ώρες και τελεί υπό την στέγη του Πολιτιστικού Συλλόγου Άνω Γαλατσίου.

 

• Πιστεύετε πως ο εθελοντισμός αρχίζει επιτέλους να κερδίζει έδαφος και στη χώρα μας, ώστε να ευαισθητοποιούνται και οι νέοι?

 Ο εθελοντισμός στην Ελλάδα τα χρόνια της ευημερίας και πριν ακόμη εκραγεί εκείνη η τεχνητή φούσκα του καπιταλισμού ήταν μια έννοια άγνωστη.

Η κουλτούρα του εθελοντισμού στην χώρα μας ξεκίνησε τα τελευταία χρόνια να καλλιεργείται, κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης, όταν οι άνθρωποί κατάλαβαν ότι ο καθένας μας ως μονάδα μπορεί να καταφέρει κάτι, αλλά λειτουργώντας ως ομάδα και συλλογικά μπορεί να πετύχει τα πάντα. Θεωρώ ότι θέλει πολύ δουλειά ακόμη , να εμπνευστούν οι άνθρωποι έτσι ώστε να προσφέρουν βοήθεια στον συνάνθρωπό τους που βρέθηκε σε μια κατάσταση που ίσως δεν την επέλεξε ο ίδιος , κατάσταση στην οποία θα μπορούσαμε να βρεθούμε και εμείς οι ίδιοι.

Εμείς τα μέλη του δ.σ του συλλόγου μας έχουμε λάβει την σημαντικότερη αμοιβή στον κόσμο και είναι τα χαμόγελα των ίδιων των παιδιών, την οποία απολαμβάνουμε ως ηθική ικανοποίηση και αναγνώριση για την δημιουργία μας αυτή.

Θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια ιδέα όπως ακριβώς την μοιράστηκε μαζί μας μια έφηβη την ημέρα που συναντηθήκαμε όπου και συμφώνησαν όλοι μαζί της , που ίσως και να απαντάει καλύτερα το ερώτημα σας, “Να φτιάξουμε ένα κοινωνικό παντοπωλείο μέσα στην στέγη για φτωχούς ανθρώπους να έρχονται να παίρνουν ότι έχουν ανάγκη”.

• Κύριε Κίτσο, με το χέρι στην καρδιά. Πιστεύετε πως όλα είναι εφικτά αν πιστέψουμε πραγματικά σε αυτά?

 Τα πάντα είναι εφικτά αρκεί εμείς να το πιστέψουμε, να σηκωθούμε από τον καναπέ μας, με δέσμευση, συνέπεια, ακεραιότητα, αυθεντικότητα αφήνοντας πίσω μας την αναβλητικότητα, τον φόβο της απόρριψης αλλά και τις αρνητικές πεποιθήσεις και να δράσουμε ομαδικά προσφέροντας αλλά παράλληλα εισπράττοντας μεγάλα αποθέματα Αγάπης .

Το Όραμά μας δεν τελειώνει εδώ, παροτρύνουμε τους γονείς να ξεκινήσουν όπως εμείς από τη γειτονιά τους, από την πόλη τους, από εκεί και πέρα είμαι απόλυτα βέβαιος ότι το σποράκι αυτό θ ταξιδέψει παντού και η Στέγη του Εφήβου θα ξεφυτρώνει σε όλα τα πλάτη και μήκη της Ελλάδας.

Ανέβα…‘Όλο μπρος. ’Όλο ψηλά. Κι αν δεν βρεις δρόμο, Φτιάξε.

Σας ευχαριστώ πολύ και συγχαρητήρια για την όμορφη αυτή πρωτοβουλία.

Εγώ σας ευχαριστώ από καρδιάς